مقدمه: پلیمریزاسیون کافی کامپوزیت ها یکی از فاکتورهای کلیدی جهت حصول خصوصیات فیزیکی، مکانیکی و عملکرد کلینیکی مطلوب می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر نوع و Mode دستگاه لایت کیور بر میزان درجه ی تبدیل کامپوزیت های بالک فیل (Xtra-fill, Tetric N-Ceram Bulk Fill) در مقایسه با کامپوزیت معمول Tetric N-Ceram می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تجربی-آزمایشگاهی که در دانشکد ه ی دندان پزشکی کرمان و تهران در سال 1398 انجام شد، 15 نمونه ی کامپوزیتی کیور نشده و تعداد 45 دیسک کامپوزیتی به قطر 10 میلی متر و ضخامت 4 میلی متر تهیه شد و سپس توسط دستگاه های لایت کیور QTH، LED وLED ramp به مدت 20 ثانیه کیور شدند. کامپوزیت های بالک فیل (Xtra-fill, Tetric N-Ceram Bulk Fill) به صورت توده ای با ضخامت 4 میلی متر قرار داده شدند و کامپوزیت معمولی (Tetric N-Ceram) به صورت لایه لایه با ضخامت 2 میلی متر قرار داده شد. میزان درجه ی پلیمریزاسیون سطح فوقانی و تحتانی نمونه ها با دستگاه (Fourier transform infrared spectroscopy) FTIR اندازه گیری گردید. داده ها با آزمون های Two-way ANOVA و Tukey تجزیه و تحلیل شدند. 05/0 > p value به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: در تمام نمونه ها، درجه ی تبدیل در سطح، به صورت معنی داری بیشتر از عمق 4 میلی متر بود (0/05 > p value). به صورت کلی، درجه ی تبدیل کامپوزیت ها باهم تفاوت معنی داری نداشتند (0/05 < p value)، اما تفاوت بین LED ramp با QTH و LED معنی دار بود (0/05 > p value). نوع و Mode دستگاه لایت کیور بر میزان درجه ی تبدیل کامپوزیت های بالک فیل تاثیر معنی داری نداشت (0/05 < p value)؛ اما درجه ی تبدیل کامپوزیت معمولی با QTH و LED ramp به صورت معنی داری بیشتر از LED بود (0/05 > p value). نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که درجه ی تبدیل کامپوزیت های بالک فیل مورد مطالعه تحت تاثیر نوع دستگاه لایت نبود و کامپوزیت های بالک فیل مورد مطالعه، میزان درجه ی تبدیل قابل قبول از نظر کلینیکی را هم در سطح و هم در عمق 4 میلی متر ایجاد کردند.

هدف از این تحقیق، بررسی ماهیت رزین سندروس عرضه شده در بازار ایران بر اساس مطالعه ساختار مولکولی آن است. در این مقاله طیف زیر قرمز تبدیل فوریه رزین هایی که به نام سندروس در بازار ایران به فروش می رسند، بررسی شده و در تطبیق با طیف سه رزین مرجع کلوفان، کوپال و سندروس، ماهیت آنها مورد تحلیل قرار گرفته است. سندروس رزینی دی ترپنوییدی است که از گونه گیاهی Tetraclinis articulata Vahl. بومی شمال غربی آفریقا حاصل می شود و در ساخت انواع جلا و پوشش برای نقاشی و آثار هنری به کار می رود. چنین به نظر می رسد که در گذشته نام سندروس به انواعی از رزین ها همچون سندروس، کلوفان و کوپال اطلاق می شد. امروزه نیز رزین های مختلفی با اشکال و رنگ مختلف در بازار ایران به نام سندروس به فروش می رسند و هنرمندان معاصر هنرهای سنتی از آن برای ساخت جلای ایرانی به نام روغن کمان استفاده می کنند. نتایج نشان می دهد که هر سه نوع رزین سندروس، کلوفان و کوپال، در بازار ایران بنام سندروس عرضه می گردد.

طیف سنجی مادون قرمز یک روش تصویربرداری شیمیایی است که می تواند در طیف وسیعی از کاربردها به خدمت گرفته شود. از مزیت های طیف سنجی مادون قرمز می توان به امکان استفاده از آن برای انواع نمونه ها در حالت های مختلف فیزیکی اشاره کرد. هدف از این مقاله، مروری بر دستاورد های اخیر و کاربرد های مختلف طیف سنجی مادون قرمز در تحقیقات دندانپزشکی بود. جستجوی مقالات مرتبط در بازه زمانی سال های 1960 تا 2017 در پایگاه های داده ScienceDirect و PubMed انجام شده است. یکی از محبوب ترین کاربردهای طیف سنجی مادون قرمز محاسبه درجه تبدیل در مواد دندانی با بیس رزینی است. همچنین برای بررسی ساختار شیمیایی دندان و استخوان و کلسیم فسفات های مصنوعی و تشخیص میکروارگانیسم ها و حالت های پاتولوژیک هم به کار گرفته شده است. در این مقاله ما به اصول این تکنیک اشاره کرده ایم و این روش را به عنوان روشی ساده و سریع برای تعیین ساختار مواد و تغییرات آن توصیه می کنیم.

در این پژوهش، بررسی و تولید هیدروکسی آپاتیت از استخوان ماهی زرد به روش هیدروترمال در دو دمای 150 و 200 درجه سلسیوس با استفاده از مواد افزودنی آب و الکل انجام شد. برای بررسی ساختار فازی، شناسایی ترکیبات آلی پودر و ریخت­ شناسی ذرات، به ­ترتیب از آنالیز پراش پرتو ایکس (XRD)، طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده شد. نتایج XRD نشان داد که پیک های مربوط به هیدروکسی آپاتیت، در محدوده  برابر با 30 تا 40 درجه قرار دارند. باتوجه به نتایج به دست آمده، مشخص شد که برای تشکیل ساختار هیدروکسی آپاتیت، به حداقل دمای 200 درجه سلسیوس با محلول افزودنی آب نیاز است. نتایج FTIR نیز نشان داد که پیک cm-1 1032، مربوط به گروه شیمیایی  و پیک cm-1 560، مربوط به  است. درنتیجه، پودر هیدروکسی آپاتیت ( ) به دست آمده، می تواند در کارهای پزشکی مورد استفاده قرار گیرد.

سابقه و هدف: رزین های آکریلیک خصوصیات مطلوب زیادی دارند، اما بسیاری معتقدند که پس از پخت همیشه مقداری از مونومر به صورت واکنش نداده در آکریل باقی مانده که می تواند موجب تضعیف خصوصیات فیزیکی و مکانیکی رزین و بروز واکنش های آلرژیک در بیماران شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان مونومر باقیمانده در نمونه های تهیه شده از آکریل آکروپارس با استفاده از روش طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) و مقایسه آن با استاندارد ISO بود.مواد و روشها: تحقیق حاضر یک مطالعه آزمایشگاهی بود که مطابق با استاندارد شماره 1567 ISO انجام شد. ابتدا 5 محلول با غلظت های وزنی معلوم 0.1، 0.2، 0.3، 0.4 و 0.5 درصد از مونوومر متیل متاکریلات در حلال متیل ایزوبوتیرات (MIBT) تهیه و از آنها طیف FTIR به دست آمد. سپس دو نودار کالیبراسیون رسم گردید. نمونه های اصلی که چهار دیسک از جنس آکریل آکروپارس به قطر 50 و ضخامت 3 میلی متر بودند، پس از انحلال در حلال MIBT تحت طیف سنجی FTIR قرار گرفتند. با مقایسه طیف های حاصله و نمودارهای کالیبراسیون میزان مونومر باقیمانده در نمونه ها تعیین شد. نتایج حاصل با استفاده از آزمون One sample t-student بررسی شده و P<0.05 به عنوان اختلاف معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین غلظت مونومر باقیمانده در نمونه های تهیه شده از آکریل گرماسخت آکروپارس، 0.428 درصد وزنی بود.نتیجه گیری: میانگین میزان مونومر باقیمانده در نمونه های تهیه شده از آکریل آکروپارس در محدوده استاندارد ISO (<2.2 درصد) می باشد. بررسی آماری انجام شده توسط آزمون t-student نشان داد که تفاوت معنی دار مثبتی بین نتایج به دست آمده در این مطالعه و استاندارد ISO وجود دارد (P<0.001).

استفاده از رزین های دی ترپنویید حداقل از قرن ششم هجری در ایران و از قرون میانه در اروپا جهت ساخت ورنی گزارش شده و در طول زمان با دستورالعمل های مختلف بکار رفته اند. شناسایی این رزین ها در نمونه های تاریخی و بررسی دگرگونی های رخ داده در فرآیند کهنگی آن ها، به روش های مختلفی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. از این میان طیف سنجی مادون قرمز به عنوان یکی از روش هایی که نیاز به نمونه کمی داشته و ارزان و در دسترس است، همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. ساختار شیمیایی رزین های دی ترپنویید در دو دسته عمومی طبقه بندی می شوند: رزین های مرکب از ساختارهای آبیتان و پیماران شامل کلوفان و تربانتین ونیزی، و رزین های متشکل از ساختارهای لبدان و پیماران شامل سندروس و انواع کوپال. ساختارهای آبیتان تشکیل بسپار نمی دهند، اما لبدان ها فرآیند بسپارش را طی زمانی کوتاه طی می کنند و به همین دلیل نیز بیشترین کارآیی را در ورنی های روغنی – رزینی پیدا کرده اند. همین ویژگی ها موجب عملکرد متفاوت دو دسته رزین فوق طی فرآیند پیری و تولید محصولات تخریب شده که این امر تا حدود زیادی در شناسایی ساختار اصلی رزین به روش طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه کمک می کند. در این مقاله تلاش شده است تا به بررسی شاخصه های شناسایی رزین های دی ترپنویید در طیف بینی مادون قرمز تبدیل فوریه به روش مروری پرداخته و تلاش شده است تا شاخصه های هر رزین بر اساس گزارش های مختلف و ساختار رزین بررسی و معرفی شود. ضمن آنکه به دلیل استفاده از رزین ها در ورنی های روغنی – رزینی، شاخصه های شناسایی روغن بزرک نیز مورد بررسی و مرور قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که فرآیند اکسیداسیون رزین ها در ورنی های حلالی و روغنی – رزینی یکسان بوده اما شناسایی آن ها در ساختار ورنی های روغنی – رزینی به دلیل تاثیر اکسیداسیون روغن بر شاخصه های شناسایی طی فرآیند پیری دشوار است.

زمینه و هدف: روغن های معدنی از مشتقات نفت هستند که در فرایندهای فلزکاری مورد استفاده قرار می گیرند. در سالهای اخیر توجه به کیفیت تصفیه روغن های معدنی منجر به تغییراتی در حدود مجاز مواجهه آن شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه و ماوراءبنفش در تعیین مقدار روغن های معدنی طراحی شده است.روش بررسی: روغن های معدنی در دو شکل نو و استفاده شده از فرایند فلزکاری تهیه شد. پس از تعیین دانسیته، دو نوع روغن در غلظت های یکسان (دامنه غلظتی mg/sample 10-2250) بر روی فیلترهای استرسلولزی اسپایک شد. تتراکلریدکربن و پنتان سرد به ترتیب به عنوان حلال استخراج کننده برای FT-IR و UV استفاده شدند. پارامترهای اعتباربخشی شامل دقت، صحت، حد تشخیص و حد تعیین کمی در هر دو روش بررسی شد.یافته ها: دامنه غلظتی قابل تشخیص در دو روش FT-IR و UV به یکدیگر نزدیک بودند. ضریب تغییرات درون روز و برون روز برای روغن نو در روش های FT-IR و UV به ترتیب برابر 5.04، 3.57 و 6.16 و 6.01 و برای روغن های استفاده شده به ترتیب 5.12 و 5.21 و 6.36 و 6.13 درصد به دست آمد. درصد بازیافت دو روش تفاوت معنی داری نداشت (p=0.461). حد تشخیص روغن های معدنی نو و استفاده شده در روش FT-IR و UV به ترتیب برابر با 2.61، 2.22 و 7.83، 7.74 و حد تعیین کمی به ترتیب 8.2، 7.3 و 25.84 و 25.55 mg/sample به دست آمد.نتیجه گیری: روش FT-IR در مقایسه با روش UV از دقت بالاتری در تشخیص روغن های معدنی برخوردار می باشد. نتایج آزمون های اعتباربخشی نشان داد که هر دو شیوه می توانند همانند روش های NIOSH برای اندازه گیری روغن های معدنی استفاده شوند.

طیف سنجی مادون قرمز با تبدیل فوریر Fourier transform infrared (FTIR) ابزاری قدرتمند برای مطالعات بیولوژیک است. از جمله مزیت های طیف سنجی مادون قرمز (IR) امکان استفاده از آن برای انواع نمونه ها در حالت های مختلف فیزیکی است. تاکنون ویژگی های سیستم های سازنده بیولوژیک از جمله پروتئین، لیپیدها، غشاهای بیولوژیک، کربوهیدرات ها، داروها و... بوسیله طیف سنجی IR مورد مطالعه و شناسایی قرار گرفته اند. در این مقاله با اصول این تکنیک و پیشرفت های اخیر در استفاده از آن در علوم پزشکی آشنا خواهیم شد.